To kim jesteśmy zależy od wielu czynników takich jak środowisko w którym żyjemy, czy "baza na start". Wiadomo, że gdy urodzimy się w rodzinie prawniczej to łatwiej nam będzie zostać prawnikiem bądź bankierem. Od początku skazani na porażkę/sukces? I tak i nie. Historia pokazała, że jeśli się chce, to można (vide Beethoven). Bo tak naprawdę przysłowie, że każdy jest kowalem swojego losu, niesie w sobie dużo prawdy.
Problem w tym, że we współczesnym świecie łatwo nam zgubić drogę, którą sobie obraliśmy. ALBO co gorsze nie potrafimy sobie takiej obrać. W takim momencie naszym motorem napędowym staje się jedno - pieniądze. Chcąc je mieć (w końcu to siła twórcza XXI wieku dająca nam wszystko) przestajemy podążać za marzeniami. I gdy los rzuca nas w wir pracy, jesteśmy skłonni wszelkie nasze cele i pragnienia wdeptać w błoto. Bo jest szansa, że dostaniemy stałą pracę. A stała praca oznacza pieniądze.
Nie chciałbym, żeby ktokolwiek myślał, że są to wyrzuty jakiegoś cholernego kasiastego hipstera. Nigdy takim nie byłem i na pewno nie będę (będę się śmiał jak nie będę miał pracy - wtedy to mogę być hipsterem). Celem tego tekstu jest pokazanie jak łatwo nam się wyzbyć jednej z najważniejszych wartości w życiu. Sprzedajemy ją za garść srebrników. Jest to straszne, gdy w świecie wiedzy i informacji walczymy o wolność słowa, równouprawnienie i prawo do indywidualności. Nie jesteśmy natomiast w stanie wyplenić starego modelu. A model ten mówi wprost - TWÓJ SUKCES WYGLĄDA TAK SAMO JAK INNYCH. Ucz się, znajdź porządną pracę, ożeń się i miej dzieci.
Dla mnie, jest to niezrozumiałe. Czemu mam kultywować ten sam wzór co ludzie którzy żyli kilkadziesiąt lat przede mną? Oni mieli swoje marzenia, ja mam natomiast swoje. Czy to oznacza, że mam pokornie słuchać reszty społeczeństwa i robić to co każą? A czy założyciel Playboy'a byłby tym samym człowiekiem, którym jest teraz i czy miałby pieniądze na wydawanie pism dla niewidomych, gdyby nie jego sławne pismo z golizną? Nikr nie wierzył, że mu się uda. Zniechęcali go.
Dlatego powtarzam sobie w duchu jedno, stare stwierdzenie - nie ma jednej recepty na sukces. Każdy ma własną. Tylko może o tym jeszcze nie wie.
Dlatego jeśli nawet ma się marzenia, to nie ma co z nich rezygnować. Można je co najwyżej "odłożyć na później". Może kiedyś los się do nas uśmiechnie i okaże się, że na starość będziemy jednak grali w kapeli rockowej? Mamy XXI wiek do cholery. Teraz wszystko jest możliwe.
Znów garść moich wywodów, które nie mają za bardzo celu i sensu. Ale takie jest moje pisanie bloga - za dużo myśli, za mało papieru. Nawet tego elektronicznego.
Sprzedam marzenia. Tanio. Za garść fajek i dobrą pracę.
Views:
Category:
według mnie..
Miałem tego arta na oku od jakiegoś czasu i czułem, że wiem o czym jest, dlatego go nie czytałem. Dzisiaj wreszcie znalazłem chwilę. Akurat po spotkaniu ze znajomymi na którym przy każdym temacie pojawiało się słowo "pieniądz" pod różną postacią i odmianą. Nie ważne czy gadaliśmy o pasji, książkach, szkole, gadżetach, larpach, grach czy przyszłości. Zawsze prędzej czy później pojawiał się temat pieniędzy. Trochę mnie to przeraża, że oni nie potrafią już rozmawiać o czymś niesprowadzalnym do materialnej postaci. Druga sprawa to, to co napisałeś - mamy 6 mld ludzi, a model życia właściwie tylko jeden. Wszyscy mówią, że najważniejsze w życiu są miłość, ustatkowanie, dzieci. Kurde, nie wierze w to. Moim zdaniem da się żyć inaczej, da się postawić na piedestale inną wartość jak przyjaźń - tak cholernie zaniedbana w dzisiejszych czasach, czy pasja lub marzenia - traktowane dzisiaj tylko jako odskocznia od pracy, a nie sposób na życie.
OdpowiedzUsuń